می بافم از نخ احساس
و به تن می کنم
تا عشق عریان نشود
می پوشانم عشقم را
می بافم نقش لبخند را
تا اندوه درونم را نبینی
این زیبایی من نیست
بافته های فکرم است
که به تن کرده ام
خدا از سر ذوق بر من دمیده است
ومن امشب
لبخند او را می بافم
آوانویس
|
امتیاز مطلب : 3
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
